تعیین وسعت و شدت پدیدۀ زوال بلوط در جنگل های شهرستان ملکشاهی با استفاده از تصاویر لندست

جنگل های زاگرس، با گستردگی در ۱۱ استان، ۴۰ درصد جنگل­های ایران را تشکیل می دهند. حفاظت آب و خاک از کارکردهای مهم این جنگل هاست. در طی سال­های گذشته گزارشاتی از زوال درختان این ناحیه رویشی، مخصوصاً در استان ایلام، رسیده است. زنجیره عوامل این پدیده زیست محیطی، با بحران­هایی چون خشکسالی آغاز می­شود و در انتها به مواردی چون  قارچ ذغالی بلوط و سوسک­های چوب خوار ختم می­گردد. شناسایی موقعیت مکانی مناطق بحرانی اولویت نخست در مقابله با زوال بلوط و یا سیاست گذاری در جهت درمان این عارضه می باشد. در این پژوهش، از تصاویر ماهواره­ای لندست در دوره زمانی سال­های 1379 تا 1394 از شهرستان ملک شاهی واقع در استان ایلام، استفاده شد. در این مقاله، بر مبنای شیب تغییرات زمانی شاخص­های گیاهی و رطوبتی، در طی 16 سال، جنگل های بلوط به سه کلاس طبقه بندی شدند؛ که عبارتند از: جنگل سالم، خشکیدگی خفیف و خشکیدگی شدید. بر طبق نتایج روش فوق، حدود 16% از سطح مناطق جنگلی در وضعیت سالمی به سر می­برند. در طرف مقابل 58% از خشکیدگی خفیف و 26% نیز از خشکیدگی شدید رنج می برند. در انتها دقت نتایج حاصل توسط داده های بازدید میدانی، تعیین شده است. روش مورد استفاده در این تحقیق، قابلیت تفکیک پوشش زوال یافته را، با دقت 83 % داراست. همچنین دقت تفکیک سطوح خشکیدگی با شدت های مختلف حدود 54 درصد ارزیابی شده است.